Mijn naam is Jacqueline van Asselt. Ik ben geboren in 1969 in Harlingen en opgegroeid op het mooie eiland Terschelling. Omdat ik al vroeg wist dat ik dierenarts wilde worden moest ik na de basisschool “naar de wal” voor de middelbare school, wat in die tijd betekende dat ik van maandag tot vrijdag in een kostgezin verbleef. Daarna heb ik mijn opleiding voor dierenarts in Utrecht gevolgd, waar ik in 2000 ben afgestudeerd. Tijd om weer terug te gaan naar Friesland…
Mijn eerste baan was bij dierenkliniek de Waterpoort in Sneek waar ik ook nog een aantal jaren mede-eigenaar ben geweest. Daarna heb ik nog een paar jaar gewerkt bij het dierenziekenhuis in Drachten en in 2010 ben ik begonnen met het werk als mobiele dierenarts. Zonder spreekkamer en zonder operatiekamer maar voor elke patiënt een bezoek aan huis. Hoewel dat ook beperkingen met zich meebracht (röntgenfoto’s maken zal niet gaan en de meeste operaties hebben nu eenmaal gasnarcose nodig) was daar wel veel vraag naar. Voornamelijk voor katten die niet graag in een reismandje wilden of honden die wagenziek waren en ook baasjes die niet konden autorijden. Maar eigenlijk vonden alle dieren het veel relaxter als de dierenarts gewoon bij ze thuis kwam in plaats van een rit naar “die enge dierenkliniek”. Op een gegeven moment werd het zo druk dat het niet meer te combineren was met mijn privé-leven en ben ik na 10 jaar gestopt met deze reguliere visites. De visites voor het laatste bezoek van de dierenarts, de euthanasie thuis, ben ik wel blijven doen, omdat daar eigenlijk geen alternatief voor is en de collega’s in de regio het te druk hebben om visites te rijden. 
Naast mijn werk als dierenarts ben ik moeder van 3 kinderen. Ik woon met Dirk en onze jongste zoon in Noordwolde (fr). Daar hebben we 2 katten en een koppel scharrelkippen. Dirk heeft hier een eigen bedrijf waar ik ook nauw bij betrokken ben. 
Voor hobby’s heb ik eigenlijk nooit de tijd genomen maar 1x per jaar doe ik mee aan een grote wandeltocht in Nijmegen. Dat is iets waar we het hele jaar naar uitkijken en het zou zeker helpen als ik er ook voor zou trainen. Wie weet komend jaar…